V. Van Gogh/ «Terrace
Café at Night» and «Café Night», 1888
Δύο εξαιρετικά διάσημοι πίνακες του Van Gogh, είναι
το «Terrace Café at Night» και
το «Café Night». Και οι δύο πίνακες έχουν έντονες
χρωματικές αντιθέσεις. Το έργο «Terrace
Café at Night»
απεικονίζει μια υπέροχη και γεμάτη από φως νυχτερινή σκηνή με τα αστέρια έξω
από το καφενείο στην Place
du Forum. Το άλλο, το «Café Night» είναι, σύμφωνα με τα λόγια του
καλλιτέχνη, «... ένα από τα πιο άσχημα έργα που έχω κάνει ποτέ», και πρόκειται
για μια συλλογή από χρώματα που συγκρούονται σε μία ζοφερή ατμόσφαιρα. Και τα
δύο έργα έγιναν στην Alres της
Γαλλίας το 1888. Ο καλλιτέχνης τα δημιούργησε αφού είχε ζήσει και σπουδάσει στο
Παρίσι και αφού επηρεάσθηκε από γάλλους ιμπρεσιονιστές.
Με το έργο ««Terrace
Café at Night»» ο Van Gogh
τολμάει να κάνει ένα τελικό βήμα εξωστρέφειας. Κάτω από τον γεμάτο με αστέρια
ουρανό, η ταράτσα παρουσιάζεται έντονα φωτεισμένη, το κοκκινωπό κίτρινο
λειτουργεί συμπληρωματικά ως μια αντίθεση στο σκούρο μπλε του λυκόφωτος. Μια
ισχυρή έλξη στο μαύρο χρώμα στο κέντρο του πίνακα, αναγνωρίσιμη από τις σχεδόν
παράλληλες αχνές γραμμές πάνω από το υπέρθυρο, την πέρκολα και τα αετώματα,
ενισχύει το ελκυστικό φως του καφέ πέραν από την σκοτεινή ατμόσφαιρα. Το φως
των αστεριών, καθιστά την απεικόνιση της νυχτας πιο αληθοφανής.
Το έργο «Café Night» απεικονίζει το εσωτερικό ενός καφέ
μπιλιάρδου στην Arles. Πιο αξιοσημείωτος πίνακας του
Van Gogh είναι δύσκολο να βρεθεί, αλλά κανείς δεν θα μπορούσε να χαρακτηρίσει το
συγκεκριμένο πίνακα όμορφο. Ήταν πρόθεση του καλλιτέχνη να δείξει την χειρότερη όψη
του ανθρώπου, χωρίς διακοσμητικά στοιχεία, με όσο το δυνατό μεγαλύτερη ειλικρίνεια.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το πέτυχε. Κατά την πρώτη ματιά, ο
θεατής τείνει σχεδόν να κοιτάξει μακριά, σαν να καίγεται. Σχεδόν τα δύο τρίτα του έργου αεπικονίζουν το πάτωμα
του καφέ, χρωματισμένο με κίτρινο του θειαφιού, με τις γραμμές της προοπτικής τονισμένες
κατά τέτοιο τρόπο που να χτυπά στο μάτι.
Μετά, ένα πράσινο
τραπέζι μπιλιάρδου, με σκούρο μαύρο περίγραμμα παγώνει το θεατή. Δίπλα από το τραπέζι στέκεται
μια φιγούρα με ανοιχτόχρωμο πανωφόρι που κοιτάζει προς τα έξω τον θεατή χωρίς καμία
έκφραση.
