Francesco Clemente / “A
History of the Heart in Three Rainbows”, «Η ιστορία της καρδιάς με τρία ουράνια τόξα»/ 2009
«Η ιστορία της καρδιάς με τρία ουράνια τόξα» είναι
μια ακουαρέλα μεγάλης κλίμακας, η οποία παρουσιάστηκε το 2009 στη Deitch Projects’s Wooster Street gallery. Το έργο αγκάλιαζε την περίμετρο
της γκαλερί, δημιουργώντας μια κατανυκτική ατμόσφαιρα. Ο σκοπός του καλλιτέχνη ήταν
να μετασχηματίσει την πνευματική εμπειρία της ζωής σε τέχνη. Η φωτεινότητα του
ουράνιου τόξου αντιπροσωπεύει την έξοδο από το σκοτάδι, προερχώμενη από την
μακρά νύχτα της παλέτας του καλλιτέχνη.
Για τον Clemente
το
ουράνιο τόξο είναι μια γέφυρα, ένας τρόπος να παντρέψεις πράγματα, όπως η
θρησκεία στην αυθεντική της έννοια. Το ουράνιο τόξο αντιπροσωπεύει την ανάγκη
σύνδεσης διαφορετικών κόσμων.
Η διαύγεια του ουράνιου τόξου συνδέεται με τη
διαύγεια της ακουαρέλας. Το ουράνιο τόξο αποκαλύπτει τη φύση του φωτός και
ακουαρέλα προβάλλει το φως έξω απο το χαρτί. Στην ακουαρέλα, ο καλλιτέχνης δεν αποτυπώνει
τα σημαντικότερα σημεία (highlights) – είναι
τα σημεία που ο καλλιτέχνης δεν αγγίζει. Το φως είναι πίσω από το χρώμα.
Ο Clemente
σκεφτόταν
για πολύ καιρό να υιοθετήσει την ακουαρέλα σε έργο μεγάλης κλίμακα. Γεγονότα
της ζωής του, τον οδήγησαν στο ουράνιο τόξο, και το ουράνιο τόξο ήταν ο λόγος
επέκτασης της κλίμακας του έργου. Το έργο ξεκίνησε ως τρεις ξεχωριστοί πίνακες
με ουράνια τόξα, μήκους 20 μέτρων, πιθανόν οι μεγαλύτερες ακουαρέλες που έχουν
γίνει ποτέ. Στη συνέχεια ο καλλιτέχνης έκοψε τα μεγάλα φύλλα σε πέντε ισομήκη
τμήματα. Το μυαλό νοητά συρράπτει τα επιμέρους κομμάτια μαζί σε ένα ενιαίο έργο.
Το βασικό θέμα είναι η συμφιλίωση των αντιθέτων-κόβοντας και ξανατοποθετώντας.
Τα τρία ουράνια τόξα αναπτύσσουν την ίδια αφήγηση
τρεις φορές. Γιατί τρία ουράνια τόξα; Ο Clemente ισχυρίζεται ότι το πρώτο
βήμα είναι να μετράς, και το αυθόρμητο είναι δυνατό μέσα από μία αυστηρά
δομημένη πνευματική διεργασία.
Τα σχήματα δίνουν μια αίσθηση ροής και τρωτότητας .
Ο Clemente δεν αγαπά
τις νατουραλιστικές παραστάσεις. Στα έργα του, το καθετι ζει μέσα από το μυαλό
και τα έργα του αποτελούν άγκιστρα για το μυαλό. Στην περιγραφή, η καρδιά είναι
ο κυρίαρχος χαρακτήρας. Η καρδιά αποτελεί την δύναμη δημιουργίας και προκαλεί πολλαπλασιασμό
των εικόνων και της φωτεινότητας. Είναι αντίθετο από τον ορισμό του Σατανά που
κάνει ο Ουίλιαμ Μπλέικ, που είναι αντιπαραγωγικός και ημιδιαπερατός. Στην αφήγηση του Clemente, η καρδιά πηγαίνει από την
απομόνωση στον κατακρεματισμό, στην διασύνδεση και τελικά στην ελευθερία, ένας μετασχηματισμός
και μεταμόρφωση. Με βάση τον καλλιτέχνη,
θ α πρέπει κάποιος να ακολουθεί πορείες που έχουν μια καρδιά.
Ο καλλιτέχνης θεωρεί ότι τα έργα του λειτουργούν
ως μέθοδος απομνημόνευσης, τα κλειδιά για να θυμόμαστε την ιεροτελεστία της
καθημερινότητας. Ο Αρλεκίνος που εμφανίζεται συχνά μέσα στα επιμέρους έργα,
είναι μια εικόνα του κατακερματισμού του εγώ, ένα υποκατάστατο για τον
καλλιτέχνη και ένας σύνδεσμος με την πρωτόγονη φύση του ανθρώπου. Ο καλλιτέχνης
σημειώνει ότι η πρώτη εικόνα του αρλεκίνου είναι ένας άνθρωπος που καλύπτεται
με φύλλα. Οι ιστοί, κλουβιά και περιφράξεις στους πίνακες μπορεί να σημαίνουν
τον εγκλεισμό, αλλά επίσης υποδηλώνουν την αλληλεξάρτηση όλων των πραγμάτων, και,
τελικά, την ελευθερία.
